Greek language school - Ουτοπία

Το 2020 η Ευρώπη χρειαζόταν πολλές ιδέες και χώρο, ώστε να παράγει πολλή ανανεώσιμη ενέργεια.

Υπήρχε ένα σχέδιο ότι η ευρωπαϊκή βιομηχανία και η κοινωνία έπρεπε να γίνει «πράσινη».

Δεν έπρεπε πλέον να χρησιμοποιούνται τα ορυκτά καύσιμα, όπως το πετρέλαιο, ο άνθρακας και το αέριο. Αντ’αυτού, θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται ανανεώσιμες ενέργειας: αιολική και ηλιακή τεχνολογία και – όπου αυτό ήταν δυνατόν – γεωθερμική ενέργεια. Τότε, το υδρογόνο έγινε η καλύτερη επιλογή για την αποθήκευση και την μεταφορά ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Και το πράσινο υδρογόνο θα μπορούσε επίσης να αντικαταστήσει τα ορυκτά καύσιμα στη βιομηχανία. Αυτό επέτρεψε στη βιομηχανία να παραμείνει ανταγωνιστική και η ευρωπαϊκή οικονομία συνέχισε να λειτουργεί.

Τότε υπήρχε μικρή βιομηχανία στην Ελλάδα (μόνο το 23% των εργαζομένων εργάζονταν σε αυτόν τον τομέα) και η χώρα χρησιμοποιούσε πολλά ορυκτά καύσιμα για να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες. Όμως, η Ελλάδα είχε πολύ ήλιο και άνεμο, που ήταν διαθέσιμα δωρεάν. Και αυτά τα μετέτρεψε σε χρήματα.

Με τα ευρωπαϊκά δάνεια, επένδυσε σε τεράστια αιολικά και ηλιακά πάρκα και στην απαραίτητη υποδομή, έτσι ώστε να μεταφερθεί η ενέργεια με τη μορφή υδρογόνου από την Ελλάδα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Σιγά-σιγά, η Ευρώπη χωρίστηκε: η παραγωγή ενέργειας της Ευρώπης ήταν στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης και η βιομηχανική παραγωγή πραγματοποιούταν στις βόρειες χώρες. Με αυτόν τον καταμερισμό εργασίας, η Ευρώπη έγινε ανεξάρτητη από την ενεργειακή προμήθεια από τη Ρωσία και τα αραβικά κράτη. Η Ελλάδα εξασφάλισε έτσι μακροπρόθεσμα ασφαλή έσοδα: ο ήλιος και ο άνεμος θα είναι πάντα διαθέσιμοι.

Αλλά τι έγινε με τα όμορφα νησιά και τοπία;

Πριν από το 2020, η Ελλάδα ζούσε από τον τουρισμό. Κάθε χρόνο έρχονταν εκατομμύρια άνθρωποι για διακοπές στα γραφικά νησιά. Γεγονός που δημιουργούσε πολλές θέσεις εργασίας.

Αυτό έχει αλλάξει με την κατασκευή των μεγάλων αιολικών και ηλιακών πάρκων. Εξαιτίας των μεγάλων έργων, πολλοί άνθρωποι απασχολήθηκαν στον κατασκευαστικό κλάδο. Τα αιολικά και ηλιακά πάρκα χτίστηκαν στα νησιά – παντού εκεί όπου υπήρχε πολύς άνεμος και λίγος πληθυσμός. Γιατί; Εκεί υπήρχε μικρή αντίσταση στα κατασκευαστικά έργα. Τότε ήταν δύσκολο στην Ελλάδα να οργανωθεί η πολιτική και κοινωνική αντίσταση, γιατί οι άνθρωποι υπέφεραν από την ανεργία και την οικονομική κρίση.

Οι άνθρωποι ξύπνησαν μόνο όταν ήρθαν τα φορτηγά και οι εργασίες στα αιολικά πάρκα κατέστρεψαν το τοπίο των νησιών. Αλλά τότε ήταν αργά. Τότε αναδύθηκαν τα τοπία που είναι γνωστά σήμερα: σε όλα τα νησιά, στα βουνά υπάρχουν ανεμογεννήτριες και ηλιακά πάρκα. Επίσης υπάρχουν αιολικά πάρκα στη θάλασσα. Στη βόρεια Ελλάδα, όπου νωρίτερα γινόταν εξόρυξη άνθρακα, τώρα επεξεργάζεται ο ήλιος και ο άνεμος σε ενέργεια. Μόνο κάποια νησιά, όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη, η Σύρος, δεν διαθέτουν αιολικά πάρκα, γιατί αυτά τα νησιά είναι τα καταφύγια για τους πλούσιους ανθρώπους που τώρα κυβερνούν την Ελλάδα: τα αφεντικά από τις εταιρείες ενέργειας και οι διαχειριστές ενεργειακών δικτύων.

Και ο τουρισμός στην Ελλάδα; Αυτό έχει αλλάξει.

Αυτό έχει αλλάξει. Σήμερα πολλοί ενθουσιώδεις της τεχvολογίας από όλον τον κόσμο έρχονται στην Ελλάδα που θέλουν να μάθουν πώς λειτουργεί η «Μπαταρία της Ευρώπης». Που θέλουν να δουν πως πέτυχε να αφαιρούνται οι δύσκολες κορυφές των βουνών για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Άνθρωποι που θέλουν να μάθουων, πώς δημιουργήθηκαν οι όμορφες νέες τεχνητές εικόνες τοπίου: οι ανεμογεννήτριες περιστρέφονται ήσυχα και τα λαμπερά ηλιακά πάρκα ενσωματώνονται τέλεια στο τοπίο. Πολλοί άνθρωποι έρχονται να κάνουν εθελοντική εργασία για την εγκατάσταση νέων ανεμογεννητριών στα βουνά. Παλιότερα πήγαιναν να κάνουν πεζοπορία, σήμερα φέρνουν την τεχνολογία στα βουνά.

Σήμερα τα χωριά στα νησιά έχουν αυτάρκεια ενέργειας, οι κάτοικοι δεν πληρώνουν πια για τις τεχνολογίες θέρμανσης και ψύξης. Υπάρχουν λιγότεροι τουρίστες σε σχέση με 30 χρόνια πριν. Ωστόσο, αυτό είναι εντάξει. Ήταν πάντα πολλή δουλειά και άγχος και οι πολλοί τουρίστες δεν τους άρεσαν. Ήταν ιδιαίτερα δύσκολο με τους Γερμανούς. Σήμερα οι νησιώτες μπορούν να καλλιεργούν με ειρήνη, έχουν το βασικό τους εισόδημα. Από καιρό σε καιρό μπορούν να οργανώνουν μία ρεγκάτα με ιστιοπλοϊκά σκάφη μεταξύ των ανεμογεννητριών στη θάλασα. Αν αυτό δεν είναι αρκετό, μπορούν να μετακομίζουν στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Οι Έλληνες είναι καλά εκπαιδευμένοι στις καινοτόμες ενεργειακές τεχνολογίες και η τεχνογνωσία τους είναι σε ζήτηση.

Το 2050 η Ελλάδα μπορεί να στηριχθεί στον πλούτο της. Οι εταιρείες ενέργειας και ο πληθυσμός είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα, δεν υπάρχουν άνεργοι, τα συστήματα υγείας και εκπαίδευσης χρηματοδοτούνται καλά.

Το 2020 κανείς δεν είχε σκεφτεί ότι αυτό το όνειρο θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί ποτέ. Τι θα έρθει μετά από αυτόν τον παράδεισο;

…. Και αν δεν έχουν πεθάνει μέχρι τότε, έτσι ζουν σήμερα ακόμα στην ουτοπία….

Birgit Urban